NRS 107 (uit 1889)

In 1889 bestelde de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij (NRS) negen locomotieven bij de Engelse fabrikant Sharp Stewart and Company te Glasgow. Voor Nederland waren dit de eerste locomotieven waar een loopdraaistel voor het drijfwerk was geplaatst. Deze asindeling verbeterde het rijcomfort van de stoomlocomotieven. Door het extra draaistel (in het Engels een 'bogie' genoemd) en de afkomst bij de Rhijnspoorweg-Maatschappij kregen de locomotieven de bijnaam 'Rhijnbogen'. De serie kreeg de nummers 101 t/m 109 en had een maximumsnelheid van 90 km/u. De NRS 107 werd in 1889 gebouwd. Een jaar later werd de NRS in 1890 opgeheven en het materieel werd verdeeld over de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij (HSM) en de Staatsspoorwegen (SS). Hiermee was de serie 101 t/m 109 de laatste stoomlocomotieven die de NRS bestelde. De negen locomotieven werden verdeeld over de HSM en SS. Vanwege de kleine draaischijven van de SS kwamen alle locomotieven snel bij de HSM terecht. De NRS 101 t/m 109 werden omgenummerd naar de HSM 350 t/m 358. De NRS 107 kwam direct bij de HSM terecht en kreeg het nummer 353. De HSM was zo te spreken over de locomotieven dat ze tussen 1891 en 1903 nog eens 50 stoomlocomotieven van de serie bestelden. Deze locomotieven kregen de aansluitende nummers 359 t/m 408.

Aan het einde van de negentiende eeuw ging het slecht met de spoorwegen in Nederland. Veel vervoerders hadden onderling slechte overstappen en verschillende tariefsystemen. De overheid greep in en besloot om alle spoorwegen te verdelen in de twee grootste bestaande maatschappijen: de Hollandsche IJzeren Spoorweg-Maatschappij (HSM) en de Staatsspoorwegen (SS). Nadat de HSM en SS tijdens de Eerste Wereldoorlog gedwongen samen hebben gewerkt, besloten ze dit na de oorlog ook te doen. In 1917 werd een samenwerkingsverband opgericht: de Nederlandsche Spoorwegen. De NS beheerde vanaf dat moment al het materieel, personeel en andere activa. In 1921 werd het materieel van beide spoorwegmaatschappijen omgenummerd naar nummerschema's van de NS. Ook werd het materieel voorzien van de nieuwe huisstijl van NS, donkergroen. De donkergroene kleur werd gekozen omdat treinen niet mochten opvallen in een weiland. Op 1 januari 1938 werden de HSM, SS en nog enkele kleine overgebleven vervoerders via een wet beëindigd; ze waren definitief in de NS opgegaan.

In 1921 kreeg de gehele serie de NS-nummers 1601 t/m 1659. De HSM 353 kreeg het NS-nummer 1604. NS stelde alle locomotieven voor de Tweede Wereldoorlog buitendienst. De 1604 bleef als enige twee jaar langer in dienst en werd uitgekozen om bewaard te worden in het Spoorwegmuseum. Tijdens de Tweede Wereldoorlog stonden de NS-stoomlocomotieven 705, 1010, 1326 en 1604 in een loods in Roosendaal. Alle vier de locomotieven waren aangewezen om door het Spoorwegmuseum bewaard te worden. In februari 1943 werd de loods waar de locomotieven in stonden gebombardeerd. De vier stoomlocs werden toen overgebracht naar Maastricht. Op 8 september 1944 werden de locomotieven nog eens gebombardeerd, deze keer door terugtrekkende Duitsers. De vier zwaar beschadigde locomotieven zijn gelukkig door de NS-hoofdwerkplaats Tilburg aan de hand van de originele bouwtekeningen en oude foto's allemaal gerestaureerd naar hun afleveringsstaat. De 705, 1010, 1326 en 1604 keerden respectievelijk terug als de SS 13, HSM 89, SS 326 en de NRS 107. Na hun restauraties werden de locomotieven naar het Spoorwegmuseum in Utrecht gebracht.

Tijdens de grote verbouwing van het Spoorwegmuseum tussen 2003 en 2005 werd de NRS 107 op een verhoging boven de ingang geplaatst. Bezoekers lopen letterlijk onder de locomotief door het museum in.