Om met de nieuw gebouwde treinstellen post te kunnen vervoeren bestelde NS in 1938 de eerste serie gestroomlijnde postrijtuigen besteld bij Werkspoor in Utrecht. De vijf wagens kregen de nummers Pec 8501 t/m Pec 8506. De postrijtuigen werden achter Mat' 34, Mat' 35, Mat '36 treinstellen gehangen. Op de koppeling van de postrijtuigen kon een opzet stuk worden gezet die het koppelen met de diesel Mat '34 mogelijk maakte. Als de postrijtugien achter de elektrische treinstellen werd gehangen werd het opzetstuk omhoog geklapt, daarom ook de indeuking in de neus van de rijtuigen. Nadat de diesels dezelfde koppeling kregen als de elektrsiche treinstellen werden de opzetstukken verwijderd. De postrijtuigen hebben in de praktijk maar heel weinig over diesellijnen gereden. Tussen 1940 en 1950 bestelde NS nog 30 gestroomlijnde postrijtuigen.

In de Tweede Wereldoorlog zijn bijna alle Pec 8500'en, inclusief de Pec 8502 van het Spoorwegmuseum, meegenomen naar Duitsland of Polen. Vlak na de oorlog kwamen de meeste rijtugien weer in dienst, zo ook de Pec 8502 van het museum. In de jaren '50 werden alle wagens vernummerd naar Pec 900 serie. In de jaren '60 werd de C in Pec weg gehaald. In 1966 werd de Pe 905 als eerste terzijde gesteld. In 1972 werden alle Pe 900 postrijtuigen vernummerd naar de Pe 1900 serie. Dit werd gedaan omdat de nieuwe serie Plan-V treinstellen onder andere de numemrs 901 t/m 965 kregen, en zo verwarring te voorkomen. De Pe 1903 werd in 1976 afgevoerd, de andere volgde in 1979.

De Pe 1902 werd door Stichting tot Behoud van Af te voeren Nederlands Spoorwegmaterieel (STIBANS) gered van de sloop. In 2006 is het unieke postrijtuig opgeknapt en terug gebracht als de Pec 8502, zoals hij bij Werkspoor in Utrecht de fabriek uit kwam rollen. In januari 2012 is STIBANS opgegaan in het Spoorwegmuseum. Sindsdien staat het postrijtuig in het Spoorwegmuseum in Utrecht.