In 1934 en 1935 bouwde de Engelse Hawthorn Leslie tien dieselrangeerlocomotieven voor de London, Midland and Scottish Railway. De locomotieven zijn ontworpen door de English Electric Company. De locomotieven waren van het type Class D3/6. Ter voorbereiding van een invasie in Europa bestelde het Britse War Department in totaal 1500 stoom- en diesellocomotieven. Het War Department bestelde 14 locomotieven van het type Class 11. Deze locomotieven waren gebaseerd op de eerdere Class D3/6. De locomotieven kregen de nummers 70260 t/m 70273. Tijdens de invasie van Normandië op D-Day werden de locomotieven naar Europa gebracht. Tijdens de oorlog werden de locomotieven gebruikt om materieel en troepen te vervoeren. Nadat de Tweede Wereldoorlog ten einde was gekomen, belandde veel overtollig Amerikaans en Brits oorlogsspoormaterieel op grote legerdumps in Europa. Hier konden de Europese spoorwegmaatschappijen materieel kopen om hun spoornetwerk weer op te bouwen. De Nederlandse Spoorwegen had interesse in de locomotieven van het type Class 11 en nam tien locomotieven over. In Nederland kregen de oorlogslocomotieven de nummers 501 t/m 510. De kleine locomotieven hadden een maximumsnelheid van 32 km/u, maar waren erg sterk. In Engeland was het model van English Electric Company zo succesvol dat er na de oorlog tot aan 1962 meer dan 1300 locomotieven werden gebouwd, verspreid over de series Class 08, 09, 10, 11 en 12.

De War Department-locomotieven werden bij hun inzet bij NS donkergroen geschilderd. De Engelse Class 11-locomotieven bevielen NS zo goed dat er vanuit Engeland tussen 1949 en 1957 nog 115 locomotieven werden geleverd. De locomotieven werden verdeeld over drie series: de 500, 600 en 700. De serie 500 bestond uit de 501 t/m 510, welke van het War Department zijn overgenomen, en de later gebouwde 511 t/m 545. De serie 600 bestond uit 65 locomotieven met de nummers 601 t/m 665. De locomotieven van de serie 500 hadden geen doorgaande luchtrem, waardoor de machinist niet de remmen van de wagons kon bedienen. De serie 600 had deze luchtrem wel; hierdoor kon deze serie wel met lichte goederentreinen rijden. Ook werden 15 locomotieven geleverd als de serie 700, de 701 t/m 715. Deze locomotieven werden zonder motor vanuit Engeland geleverd en kregen in Nederland een motor. Alle locomotieven werden in een donkergroene kleur geleverd. De tien oorlogslocomotieven werden ook voorzien van deze kleurstelling.

De locomotieven werden vrijwel overal in Nederland op emplacementen ingezet voor rangeerwerkzaamheden. Ook reden de locomotieven met korte goederentreinen over rustige diesellijnen. De locomotieven die dienstdoen vanuit depot Feyenoord in Rotterdam werden voorzien van een afwijkende kleurstelling. Naast de groene NS-kleur kregen ze aan de onderkant gevarenstrepen voor betere zichtbaarheid. De Stoom Stichting Nederland heeft de 658 tussen 2021 en 2023 voorzien van de Feyenoord-kleurstelling. De locomotieven kregen bij NS de bijnamen 'Bakkie' en 'Hippel'. De bijnaam Bakkie kregen de locomotieven door hun doosachtige vorm. Door de huppelende loop die de draaistangen van de locomotieven veroorzaakten, kregen ze ook de bijnaam Hippel. Vanaf 1963 werden alle locomotieven voorzien van een blauw zwaailicht voor betere zichtbaarheid. In 1968 presenteerde NS als onderdeel van Spoorslag '70 de nieuwe gele huisstijl van het bedrijf. In de jaren '70 en begin jaren '80 werden alle Hippels voorzien van de nieuwe geel-grijze huisstijl.

Door het teruglopen van het goederenvervoer door het sluiten van veel los- en laadplaatsen werden de eerste locomotieven afgevoerd. In het begin van de jaren '70 werden de oorlogslocomotieven 501 t/m 510 en de slechter werkende locomotieven van de serie 700 buitendienst gesteld. De 508 werd geschonken aan het Spoorwegmuseum en teruggeschilderd naar de WD 70269. Van de serie 700 heeft NS alle locomotieven gesloopt. De rest van de serie 500, die niet was voorzien van een doorgaande luchtrem, werd aan het einde van de jaren '70 en in de jaren '80 terzijde gesteld. Naast de 508 is ook de 512 naar het Spoorwegmuseum gegaan. De Veluwsche Stoomtrein Maatschappij kreeg beschikking over de 532. De 521 werd verkocht aan het bedrijf Hoechst in Vlissingen en de 541 werd verkocht aan DSM in Geleen. Enkel de locomotieven van de serie 600 bleven langer bij NS in dienst. In 1984 werden de blauwe zwaailichten bij de locomotieven vervangen door een rode om verwarring te voorkomen met de hulpdiensten.

Vanaf het begin van de jaren '90 begon NS ook met het terzijde stellen van de 600'en. In diezelfde periode werden 23 Bakkies voorzien van radiobediening. Hierbij kregen de locomotieven kleine logootjes van de radiobediening. Ook kregen de locomotieven de hogere nummers 671 t/m 693. In 1995 werd NS opgesplitst in onder andere NS Cargo, NS Reizigers en NedTrain. De 600'en werden verdeeld tussen de bedrijven. In 1999 waren alle locomotieven definitief verdeeld tussen beide bedrijven. Bij NedTrain werden de 600'en vervangen door dertien nieuwe rangeerlocomotieven vna het type G 400 B. In 2005 werden bij de drie bedrijven de laatste 600'en terzijde gesteld. Twaalf 600'en werden verkocht aan commerciële bedrijven in Nederland, elf 600'en kwamen terecht bij verschillende musea en zeven locomotieven werden verkocht aan MiddlePeak Railways en werden terug naar Engeland gebracht.

NS schonk in 1975 de orgineel uit het leger komende 508 (ex-WD 70269) aan het Spoorwegmuseum. De loc kreeg in 2013 zijn originele zwarte kleur en het nummer uit het leger terug en speelde een rol in de tentoonstelling Sporen naar het Front.