Na de Eerste Wereldoorlog besloot NS de hoofdlijn Amsterdam - Rotterdam te electrificeren. In 1924 werden op proef twee 5-wagenstellen in dienst gesteld tussen Leiden en Den Haag. Deze electrificatie werd in 1927 voltooid, inclusief het traject Haarlem - IJmuiden. Voor de spoorlijnen die tussen 1923 en 1932 zijn electrificatie heeft NS in totaal 261 rijtuigen gebouwd, verdeeld over 14 verschillende wagon-types. Van de gebouwde wagons zijn de helft motorwagens. Daarmee was Materieel '24 het eerste elektrisch spoorwegmaterieel van de Nederlandse Spoorwegen. Onofficieel werden de treinen ook, naar het geluid van de motoren, aangeduid met de bijnaam "Stofzuigers". Na de komst van het elektrische stroomlijnmaterieel sinds 1935 werd deze benaming gaandeweg vervangen door "Blokkendozen", naar het hoekige model. In de loop van de jaren '30 kregen alle treinstellen een totaal donkergroene kleur, dat was de huisstijl van het nieuwe NS. De al geleverde trienen hadden een crème met groene kleur.

Door de Tweede Wereldoorlog zijn relatief weinig Blokkendozen beschadigd, 200 rijtuigen waren nog inzetbaar. Een aantal Mat'24 rijtuigen zijn tijdens de oorlog naar het Oostblok verdwenen, in de jaren '80 en '90 zijn een aantal Blokkendozen daar teruggevonden. In de zomer van 1940 ontstond er een tekort aan locomotieven om goederentreinen te rijden. Ook stonden diesellocomotieven buitendienst door brandstoftekort. Als noodoplossing werden de Blokkendozen aangewezen om goederentreinen te rijden. Na de oorlog is NS snel gaan moderniseren en door de nieuwere treinstellen werden de Blokkendozen overbodig. Een aantal zijn gaan dienen als dienst- en werkwagons. Door de komst van elektrische locomotieven ontstaat er een groot tekort aan rijtuigen. Vanaf 1956 zijn 159 Blokkendoos-rijtuigen verbouwd om getrokken te kunnen worden door locomotieven. De rijtuigen kregen een blauwe kleur en gele biezen. Naast 60 motorrijtuigen die zijn verbouwd om getrokken te worden zijn ook 25 motorrijtuigen verbouwd als motorpost. Deze Mat'24-en kregen een bruine kleurstelling en een gele band. Vanaf 1959 tot en met 1972 zijn de getrokken rijtuigen geleidelijk vervangen door de nieuwe Plan-E rijtuigen. In 1965 en 1966 zijn 35 nieuwe locomotieven gebouwd die de Blokkendozen die de post rondreden overbodig maakte. De nieuwe treinen zijn van het type mP3000 en zijn afgeleid van de Mat'64 serie. Begin de jaren '80 gaan de laatste wagons die als werkmaterieel werden gebruikt terzijden. In 1991 gaat ook meettrein Jules terzijde. De Blokkendoos ging als laatste motorwagen terzijde, Jules is de enige Mat'24 die de NS gele kleurstelling heeft gedragen. Er zijn bijna 30 rijtuigen bewaard gebleven bij verschillende musea.

In de jaren '80 werd er een elektrisch museumstel terug gebracht, de trein bestond uit een motorwagen en een stuurstand rijtuig. In 1989 kwam deze trein terug indienst. De stam bestond uit origineel motorrijtuig mBD 9107 en uit verschillende rijtuigen gemaakte stuurstand Ces 8104. De serie Ces 8100 bestond maar uit de Ces 8101 t/m Ces 8103. Vijf jaar later werd tussenrijtuig Cecr 8553, de 'r' stond voor restauratie, aan de stam toegevoegd. Dit werd gedaan om de trein beter te kunnen verhuren aan gezelschappen. Later werd deze Blokkendoos door het Spoorwegmuseum overgenomen. Het stel kan worden ingezet met een maximum snelheid van 100 km/u.