Door de Tweede Wereldoorlog was een groot deel van het spoorwegennet in Nederland beschadigd. Ook de locomotieven en treinen hadden veel oorlogsschade. Tijdens de reparatie van het spoor werden veel spoorlijnen geëlektrificeerd.
NS bestelde veel elektrische treinstellen en locomotieven om weer te kunnen rijden, in de jaren '40 bestelden ze 50 locomotieven die sterk zijn afgeleid van de BB 8001 en de serie BB 8100 die in Frankrijk rond rijden. In de begin periode huurde NS treinen uit Engeland en Frankrijk voor de treindiensten. De Nederlandse Spoorwegen stelde in 1950 de eerste locomotief van de door Alstom gebouwde serie 1100 indienst. Voor veel locomotieven vlak na de oorlog is een bestaand ontwerp gebruikt. In 1955 en 1956 worden er nog 10 locs geleverd. De serie telt intotaal 60 locomotieven.

De 1101 t/m de 1150 werden in de turkooise kleur geleverd, net als de tegelijkertijd geleverde Plan D rijtuigen. De locomotieven werden ingezet voor intercitytreinen, internationale treinen (uiteraard tot aan de grens) en goederentreinen. Doordat de lichte kleur snel vies werd omdat er toen ook nog met stoomtreinen werd gereden kregen alle treinen van de NS de Berlijns blauwe kleurstelling. De 1151 t/m de 1160 werden geleverd in het Berlijns blauw. De locs liepen onrustig op het spoor door de korte afstand tussen de draaistellen. Doordat ook de koppelingen aan de draaistellen zitten verbonden schudde de loc tijdens het rijden.

Door de jaren verongelukten een aantal 1100'en en ze werden vaak niet meer hersteld. In 1978 botste de 1129 op een dieseltrein, tijdens de reparatie van de loc ging een lang gekoesterde wens voor machinsten in vervulling. De loc kreeg een botsneus aan beide kanten, na de 1129 kregen de andere locs de komende 3 jaar ook botsneusen. Naast de botsneuzen werden ook de draaistellen verlengd zodat de koppelingen weer onder de voorkant zaten. Door Spoorslag '70 kreeg al het materieel van NS de nieuwe geel-grijze kleurstelling. Deze twee veranderingen aan de 1100 werden vaak niet tegelijk gedaan omdat de locs nodig waren in de dienst. Zo reden er tijdelijk geel-grijze 1100'en zonder botsneus rond en Berlijns blauwe locs met een gele botsneus.

Halfverwege de jaen '70 liet NS wel de 1200'en en de 1300'en grondig renoveren maar de 1100'en niet. Vanaf eind jaren '80 werden de eerste locs terzijde gesteld. Eind jaren '90 waren de eerste mDDM motorwagens beschikbaar om het werk van de 1700'en over te nemen. De locomotieven die niet meer nodig waren voor de DD-AR werden gebruikt om 1600 locs te vervangen in de reizigersdienst. De 1600 werden dan weer gebruikt om de laatste 1100, 1200 en 1300'en in de goederendienst te vervangen. Later vervingen de 1700'en de laatste locs in de reizigersdienst. Het was de bedoeling om de laatste 1100'en met ingang van dienstregeling van 1999 buitendienst te nemen. Maar door defecten aan andere locs werden elke opgeknapt en weer nog in dienst gehouden. De locomotieven werden alleen nog voor reizigers treinen ingezet omdat de goederentreinen te zwaar zijn geworden voor de 1100'en. Eind mei 1999 ging de laatste 1100 buitendienst.

De Stoomtrein Goes Borssele wilde na de buitendienst stelling van de 1100'en 2 lococomotieven overnemen. In eerste instantie kreeg SGB de 1142 en de 1144. De 1136 en de 1145 bleken in betere conditie. Op 1 juli 2003 werden de 1142 en de 1144 van Kijfhoek naar Maastricht gebracht. Vanaf Maastricht werden de 1136 en de 1145 door de 1847 aangekopeld en naar Watergraafsmeer gebracht. Op 11 januari 2006 werden de 2 locs overgebracht naar Goes.