wordt gemaakt”, legt Erwin uit. “Het onderstel van de bus bestaat uit verschillende modules, die ieder bestaan uit de draagconstructie met wielen, wielophanging, wielkasten en een deel van het leidingwerk. In België worden de vloerdelen ertussen gemonteerd zodat de basis van de bus herkenbaar wordt. Bij de gelede bussen wordt de zogenaamde draaikrans toegevoegd. Dit onderdeel verbindt de achterwagen met de voorwagen en maakt dat deze ten opzichte van elkaar soepel kunnen bewegen.

Topzware dakconstructie
“De volgende stap bestaat uit de productie van het dak, dat verschilt nogal van bijvoorbeeld de oude dieselbussen”, zo licht Erwin toe. “De elektrische bus heeft net als de tram zometeen een pantograaf: hiermee kan de bus laden bij de diverse laadstations die momenteel geïnstalleerd zijn op o.a. station Sloterdijk en Garage West. Op iedere gelede bus liggen zometeen 12 batterijmodules die samen (nominaal) 600 volt gelijkstroom leveren voor de aansturing van alle systemen aan boord. Dat is hard nodig ook: de compressor, klimaatinstallatie en computersystemen vragen het nodige vermogen. Het overgrote deel wordt natuurlijk verbruikt door de krachtige 286 pk zware elektromotor.”

Van buiten naar binnen
“Vervolgens wordt het dak verbonden met de vooraf klaargezette zijwanden en wordt dit geheel op het chassis gemonteerd. Zo krijg je dus het geraamte van de elektrische bus. Na het monteren van de kop van de bus worden de staaldelen gespoten en start het afmonteren”, weet Erwin. Dit begint met het leggen van de laminaat vloerbedekking. Daarna worden de zijpanelen en beglazing gemonteerd en dan lijkt ie aan de buitenkant eigenlijk al redelijk af. Dan moet al het binnenwerk nog gebeuren: de installatie van communicatie en informatiesystemen, het plaatsen van de stoelen, het dashboard en allerlei andere zaken. Pas als het interieur af is volgt de installatie van de batterijen op het dak. Spannend, want daarna kan de bus echt ‘aan’ en blijkt of alles onderling goed is verbonden”.

Kwaliteitscontroles
Wie denkt dat het dan wel zo’n beetje gedaan is, komt bedrogen uit. Er vinden nog talloze kwaliteitscontroles plaats, de bus krijgt een beschermlaag aan de onderzijde (tectyl) en de carrosserie wordt gecontroleerd op waterdichtheid. Verder zijn er tijdens de productie mogelijk kleine beschadigingen ontstaan, ook deze worden allemaal nagelopen en hersteld. Als dit alles erop zit begint VDL zelf met het maken van een eerste testrit. Erwin: “de productie van iedere bus kost grofweg zo’n 4 weken. De kwaliteitscontroles hierna nemen alles bij elkaar makkelijk 5 weken in beslag. De controles zijn dan ook omvangrijk en zorgvuldig”.

Wanneer gaan de elektrische bussen rijden?
GVB ontvangt de eerste elektrische bus naar verwachting in de tweede helft van januari 2020. Erwin: “Dan gaan we natuurlijk eerst zelf goed testen, de bus zal dan ook al te zien zijn in de stad al nemen we dan nog geen passagiers mee. Dat gaan we doen vanaf medio februari. We starten op lijn 22. Natuurlijk hebben we dan nog lang niet alle elektrische bussen binnen, dat is volgens de huidige planning eind maart het geval”.

Fotoreportage: © GVB